Mensen met (kenmerken van) autisme vinden het vaak lastig om sociale interactie goed te begrijpen. Denk hierbij aan (on)duidelijk communiceren, (onuitgesproken) verwachtingen van een ander, non-verbale communicatie en uitdrukkingen.
Ook bij ons in het gezin zijn bijvoorbeeld uitdrukkingen vaak lastig geweest. Vooral toen de kinderen nog wat kleiner waren leverde dit lastige en ook grappige situaties op. Onze jongste houdt van alles wat in de natuur te vinden, dieren en ook planten. Hij vindt het ook heel leuk om daarmee bezig te zijn en het maakt hem niet uit hoe vies hij ook wordt.
Op een dag haalde ik hem van school op, hij zat in groep 6, en vroeg wat hij die dag had gedaan op school. Hij vertelde heel enthousiast dat hij in de moestuin van school had mogen werken. Hij legde uit wat hij allemaal gedaan had en hij straalde helemaal. Je kon duidelijk zien dat hij het erg naar zijn zin had gehad.
Ik genoot ervan om te zien hoe enthousiast hij was en om hem hierin te stimuleren zei ik ‘jij hebt toch ook groene vingers’. Verschrikt keek jongste naar zijn handen, bekeek ze even goed en zei ‘ik heb helemaal geen groene vingers’. Inwendig moest ik even glimlachen, natuurlijk heeft hij letterlijk geen groene vingers. Ik legde hem uit dat dat een uitdrukking is die mensen gebruiken als iemand goed met planten en bloemen om kan gaan.
Gelukkig snapte hij het snel en was hij weer gerustgesteld. En we maakten plannen over wat hij bij ons thuis in de tuin kon gaan doen.
Herken jij jezelf of een naaste uit dit verhaal? Laat me weten wat er bij jou verkeerd werd begrepen of waar onduidelijkheid ontstaan is.
